W każdym niemal kraju objęte prawną ochroną są gatunki zwierząt i roślin, które są zagrożone wyginięciem. Wynika to z obaw, że kolejne gatunki znikną bezpowrotnie z planety, tak jak stało się z wieloma wcześniej. Większość z nich wyginęła z jednej przyczyny: działalność człowieka. Ochrona ta dotyczy też ryb i innych zwierząt wodnych. W Polsce całkowitą ochroną objętych jest kilka gatunków ryb. Należą do nich jesiotr zachodni, strzelba błotna, koza złotawa oraz minóg morski. Lista ta została zaktualizowana w 2014 roku, zgodnie z decyzją Ministra Środowiska. Ciekawym przypadkiem jest minóg morski, który teoretycznie przynajmniej, jest niemożliwy do spotkania w naszym kraju. Minóg morski to największy gatunek bezżuchwowca z rodziny. Jest pasożytem, w Polsce jest bardzo rzadki, a zamieszkuje Morze Bałtyckie (ale nie tylko). Jako gatunek wędrowny czasowo wpływa do rzek, potrafi przeżyć zarówno w wodach słodkich, jak i słonych. Jego ciało przypomina nieco węża, jest koloru srebrnobiałego i szaroniebieskiego. Z boków ciała ma skrzela, płetwy grzbietowe i ogonową. Najbardziej charakterystyczny jest jego pysk w kształcie przyssawki z typowymi, zrośniętymi zębami u góry i kilkoma oddzielnymi u dołu. Należy do gatunków objętych ścisłą ochroną, ponieważ grozi mu całkowite wyginięcie. Kolejnym gatunkiem, który w Polsce cieszy się taką ochroną jest jesiotr zachodni z rodziny jesiotrowatych. W Polsce jesiotr ten uchodzi za gatunek zanikły (nie spotykany od lat 70-tych XX wieku, choć i przypadki z tego okresu nie do końca są potwierdzone). W Bałtyku jest niezwykle rzadki i nie stanowi samodzielnej populacji. Ma kolor szarozielony lub niebieskoszary o wydłużonym pysku i ogromny otwór gębowy (w stosunku do pyska), który ma kształt kwadratowy. Jesiotr ma wąsiki. Jego długość sięga 3 metrów. Zniknął z terenów Polski w wyniku niekontrolowanych połowów, a także zanieczyszczeń, które nie ominęły samego Bałtyku. Niezwykłym i objętym ochroną gatunkiem jest także koza złota. To ryba karpiowata, żyjąca miedzy kamieniami szybko płynących rzek. Ma charakterystyczny, spłaszczony i wydłużony kształt, niewielką głowę. Otwór gębowy otoczony jest wąsikami, oczy wysoko osadzone, ale niewielkie. Pod okiem znajduje się kolec. Ma też charakterystyczny, jasnożółty kolor z kilkunastoma ciemniejszymi, brązowymi plamami. Występuje nie tylko w Polsce, ale w Europie Środkowej i Azji, jednak grozi mu całkowite wyginięcie. Stąd konieczność ochrony[kliknij]. Podobnie jest z kolejnym gatunkiem ryby z rodziny karpiowatych. To strzelba błotna. W Polsce żyje w dorzeczach największych rzek: Wisły i Odry. Upodobała sobie niewielkie zbiorniki wodne, które są mocno zarośnięte. Nie potrzebuje dużej zawartości tlenu w wodzie, dlatego też– zgodnie z nazwą – zamieszkuje zamulone, błotniste dna. Żyje stadnie, jest to ryba niewielka, sięgająca 18 centymetrów długości. Jest ciemnobrązowa z odcieniami zielonego i żółtawego. Żywi się tym, co spotka na danie zbiorników wodnych, a więc owadami i skorupiakami. Najbardziej zagrożone gatunki zwierząt zostały w Polsce wpisane do tak zwanej czerwonej księgi zwierząt. Powstała ona w Krakowie z inicjatywy Polskiej Akademii Nauk. Ochrona zwierząt, które prawdopodobnie już zniknęły z terenów Polski lub są tym wyginięciem zagrożone jest niezwykle ważna. Nadmierna industrializacja kraju doprowadziła bowiem w ostatnich dziesięcioleciach do znacznego zubożenia gatunkowego zwierząt zamieszkujących nasz kraj. Jest to stan niepokojący i dlatego ważne jest by interweniowały nie tylko ośrodki naukowe, ale również władze. Tak stało się również w Polsce. Ważne jest jednak także, by ustanawiane przepisy prawa były respektowane.
