Łowienie ryb ma bardzo długą tradycję i w czasie rozwoju tej dziedziny sportu powstało wiele specjalizacji. Łowiectwo to jedna z pierwszych czynności, jakich naucyzł się człowiek, aby przetrwać. Niezbędne było zdobywanie pożywienia, a dopiero później nauczono się hodować własne zwierzęta i roślinność – do tej pory niezbędne było nauczenie się łapania zwierząt żyjących na wolności, takich jak ryby właśnie.
Z tego względu rozwinęło się wędkarstwo spławikowo-gruntowe – czyli bezpśrednia pochodna łowiectwa wodnego jeszcze z okresu kamienia łupanego. Oczywiście dzisiaj, ze względu na maksymalne wykorzystanie nowinek technicznych i rozwoju nauki jako takiej, wędkarstwo spławikowo-gruntowe wygląda zupełnie inaczej i coraz częściej ma na celu nie tyle zdobycie niezbędnego do przetrwania wyżywienia, ale spełnienie pasji i realizowanie się w wolnym czasie. W Polsce w trosce o odpowiednie przestrzeganie zasad na łowiskach, stworzony został przez PZW Regulamin Amatorskiego Połowu Ryb, w którym dokładnie opisano zasady, jakim kierować powinien się wędkarz uprawiając wędkarstwo spławikowo-gruntowe. W ostatnim czasie zabroniona została chociażby metoda połowu na tzw. kulę wodną. Do tej pory popularna metoda zakładała wykorzystanie kuli z tworzywa sztucznego, która do połowy zapełniała się wodą. Była ona szczególnie chętnie wykorzystywana przy odmianie wędkarstwa powierzchniowej, która zakłada połów ryb bezpośrednio z warstw powierzchniowych akwenu. Od kiedy jednak kula wodna została zakazana, wędkarstwo spławikowo-gruntowe odbywające się w obszarze powierzchniowym, opiera się na przede wszystkim na zastosowaniu w przynęcie elementu o dodatniej wyporności, który nie dopuszcza do całkowitego zanużenia się przynęty. Połów taką metodą jest bardzo zbliżony do technik stosowanych w połowie muchowym, jednak w odróżnieniu od niego, dopuszczalne jest tutaj stosowanie naturalnej przynęty i nie trzeba stosować sznurka muchowego.
Inną odmianą, jaką chętnie wykorzystuje wędkarstwo spławikowo-gruntowe, jest wędkarstwo gruntowe, a więc całkowita odwrotność połowu tuż przy powierzchni fafli wody, ale praktycznie na samym dnie akwenu. Dopasowanie odpowiedniej głębokości zanużenia przynęty ma w łowieniu kolosalne znaczenie, ponieważ całkiem inne gatunki ryb dają się złowić na dnie, a inne zapuszczają się na żer bliżej powierzchni. Dlatego wytrawny wędkarz stosujący wędkarstwo spławikowo-gruntowe doskonale wie, które metody połowu kiedy stosować i na jakich akwenach sprawdzają się one najlepiej. Ostatnią odmianą wędkarstwa tego typu jest wędkarstwo spławikowe, które odbywać może się w wielu różnych wariantach – różnią sięone przede wszystkim zastosowanym sprzętem i umożliwiają wędkarzowi takie dopasowanie parametrów, by łowiło mu się najwygodniej i w miarę możliwości przynosiło to najlepsze wyniki. Łowić można na tzw. bat lub tyczkę, a więc z wykorzystaniem wędzisk bez kołowrotków. Znane na całym świecie i chętnie stosowane są także metody bolońska i angielska, w których występuje kołowrotek, ale wprowadza się różne warianty spławika, czyli sygnalizatora.